ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਅਣਜਾਨ,ਇਨਸਾਨ

ਪੱਤਝੜ ਦਾ ਮੌਸਮ ਸੀ । ਇਕ ਬਿਰਖ ਦਾ ਪਤਾ ਹਰੇ ਘਾਹ ਤੇ ਡਿੱਗਿਆ ਤਾਂ ਘਾਹ ਦੇ ਤਿਨਕੇ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣਾ ਏ,ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਿੱਠੀ ਨੀਂਦ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।”
“ਉਏ ਬੇਵਕੂਫਾ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਉਚਾਈ ਦੀ ਹਵਾ ਦੇ ਸਵਾਦ ਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇਗਾ………………?”
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬਿਰਖ ਦਾ ਪੱਤਾ ਘਾਹ ਤੇ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌਂ ਗਿਆ । ਬਸੰਤ ਆਉਣ ਤੇ ਉਹ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਘਾਹ ਦੇ ਤਿਨਕੇ ਦੇ ਰੂਪ ਚ ਜਨਮ ਲੈ ਚੁਕਿਆ ਸੀ ।
ਫੇਰ ਰੁਤ ਬਦਲੀ ਤੇ ਪਤਝੜ ਦਾ ਮੌਸਮ ਆਇਆ ਤੇ ਫੇਰ ਸਰਸਰਾਹੜ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਪੱਤੇ ਫੇਰ ਬਿਰਖਾਂ ਤੋਂ ਟੁਟ ਕੇ ਜਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗੇ । ਤੇ ਫੇਰ ਉਹ ਨਵਾਂ ਪੱਤੇ ਤੋਂ ਤਿਨਕਾ ਬਣਿਆ ਪੱਤਾ ਬੋਲਿਆ
“ਉਫ ਏ ਪਤਝੜ ਦਾ ਮੌਸਮ,ਇਹ ਪੱਤੇ ਕਿੰਨਾ ਰੌਲਾ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ,ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਨੀਂਦ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।”

****